INFORMATIE nav CORONAVIRUS en maatregelen (1 april 2020)
Zoals te verwachten was en ieder al zal weten, blijven de maatregelen i.v.m. Corona tot 28 april van kracht. Wij zijn tot die tijd dan ook dicht! Maar…, we blijven wel aanspreekbaar en beschikbaar, soms op afstand of soms ook met buitenactiviteiten (bijvoorbeeld 1 op 1 wandelen en tegelijkertijd zaken bespreken met je, met behoud afstand). Daarnaast blijft een video- of telefonisch consult mogelijk om op die manier dingen te bespreken of de week te evalueren en weekscores en andere thema’s te bespreken. Stuur ons daarom een mail als je dit wilt, zodat we een afspraak kunnen maken! Laat het niet zitten, natuurlijk is het een spannende en onzekere tijd, maar het is ook een uitdagende tijd om zaken voor jezelf net heel goed aan te pakken!
Ritme en structuur voor elke dag, gezond eten, genoeg bewegen, sociale activiteiten opzoeken (samen wandelen, face-timen met iemand tijdens gezamenlijke lunch, spelletjes, brieven schrijven, klussen die lang zijn blijven liggen, doe-dingen) zijn belangrijk! En natuurlijk je oefeningen en andere zaken die je tijdens het programma al eerder hebt gekregen, proberen te blijven doen. Je kunt eventueel een verslagje hiervan opschrijven en aan ons mailen, zodat we ze kunnen bespreken.
Hier verder nog wat nuttige tips/links:
- https://www.vpro.nl/programmas/tegenlicht/lees/artikelen/tips-coronacrisis.html
- https://wijzijnmind.nl/corona
- https://l1.nl/limburg-in-beweging
- https://www.facebook.com/www.solkcentrum.nl/?ref=bookmarks
Telefonisch of Videoconsult
Dit kan dus via een video- of telefonisch consult (Skype of Whatsapp). Zoals gezegd, we vinden het belangrijk dat jullie in proces blijven en verder aan herstel kunnen werken. Daarom dat een telefonisch of videoconsult een oplossing kan bieden. We kunnen dan vragen beantwoorden, feedback en informatie geven, de voortgang evalueren, scores bewerken en bespreken en verdere adviezen geven en eventueel een thuis oefen- of beweegprogramma opstellen. Nogmaals stuur ons een mail, als je dit wilt zodat we een afspraak kunnen maken!
Hoe werkt het?
Wanneer we een telefonisch of videoconsult willen plannen, meld je dan via de mail (info@solkcentrum.nl), we zullen dan een tijdstip plannen en afspreken of we via Skype (adres: solkcentrum), Whatsappcontact video-contact (0651120566 of 0629086639) of via Google-hangout contact hebben. Op het afgesproken tijdstip bellen wij je dan.
Vergoeding
Indien je aanvullend verzekerd bent mogen wij een telefonisch en videoconsult als zitting/consult bij je verzekering in rekening brengen. Uiteraard zullen korte telefoontjes tussendoor hier niet onder vallen.
Psychologisch consult bij Roberto, is mogelijk!
Roberto werkt wel nog, vanuit zijn privépraktijk!
Link naar zijn praktijk-info:
https://www.psycholoog-en-praktijk.nl/profiel/652/Roberto%20Bini
Adres: Dr. Nolenslaan 157 (unit 36), 6136 GM Sittard, tel. 085.3035740. Neem rechtstreeks contact op met Roberto of met Bert Kallen als je een afspraak wilt.
Tot slot
Blijf bewegen, blijf sparen…., blijf tijd voor jezelf nemen, mindfulness/ontspannings- en ademhalingsoefeningen doen, bijvoorbeeld 5x/dag, 3 min. Neem langere momenten én ruimte voor jezelf en doe dingen die je herstel goed doen, zoals verstilling zoeken, bewegen, teveel sociale media en TV vermijden, Corona nieuws niet allemaal willen volgen enz. Een vaste dagindeling kan ook heel behulpzaam zijn, maar daar kunnen we in het videocontact het dan nog over hebben. Leg dit alles ook uit aan de mensen in je directe omgeving en probeer zo voordeel voor jezelf te halen uit deze zeer onalledaagse situatie.
Verder zullen we regelmatig via de Facebook pagina van Centrum voor SOLK, nieuws delen en zoals gewend interessante thema’s plaatsen.
Zie helemaal beneden een nieuw traktaatje, zoals hij het zelf noemt, van collega bestuurslid van de Society for Psychosomatic Medicine, Dirk Peeters, Psychiater in België.
Blijf kalm en gezond, we hebben contact, beste groet,
Team Centrum voor SOLK
Monique, Esther, Luc, Roberto en Bert
Bijlage (De kracht van de onmacht, vervolg):
DE KRACHT VAN ONMACHT”.
1. In de plaats van angst, geduldig afwachten:
Het virus zal circuleren tot er voldoende immuniteit is onder de bevolking, zolang zal het duren. “Laat ons deze tijd veraangenamen”, probeer steeds begripvol te zijn, laat toe dat het je soms teveel is en dat zij die kracht over hebben steunend mogen zijn. Stuur elkaar positieve en aangename boodschappen …
2. Relativeren en de humor bewaren:
“Niet kwetsende humor is helend”.
3. Energie goed doseren:
“Je kan maar geven aan de anderen waarvan je overschot hebt”.
4. Aanvaarden:
“Wat we niet kunnen veranderen, moeten we proberen te aanvaarden”.
5. Zingeving:
“Wat men aanvankelijk als drama’s ervaart, worden de belangrijkste levenservaringen voor de mensheid”.
“Traktaatje”
Opgemaakt door Dr. Dirk Peeters,
psychiater psychotherapeut, liaisonpsychiater AZ Sint Jozef Malle.
Over omgaan met onmacht.
Geduld in de plaats van angst.
“Niets is voor altijd en wie kan wachten heeft veel tijd” ;
Het kost flink wat moeite om mensen die met een ernstig medische probleem geconfronteerd worden, te doen begrijpen dat de kans op genezing niet meteen te verwachten is en misschien de dood in het verschiet ligt. Ongeduld voedt hun onmacht: “NU moet het opgelost worden, ik kan niet meer, ik wil dit niet…”.
En dan worden ze, bijvoorbeeld in geval angst en paniek, naar een psychiater verwezen! “Ga jij het dan oplossen? Wat kan jij nu voor mij doen?”: is hun terechte vraag en drukt hun vrees uit voor een toekomst die ze niet wensen, namelijk die van een psychiatrische patiënt te worden. “Ik kan je helpen zoeken naar hoe je kan leren omgaan met je klachten om je welzijn te verbeteren”: is mijn antwoord dan. “En dat vraagt tijd, misschien heel veel tijd”: voeg ik er nog eens aan toe. Hiermee eindigt meestal het eerst contact of reeks van sessies. Men leert dat het genezen niet het eerste doel is. Eerst zoeken we naar hoe we gunstige omstandigheden kunnen creëren die de genezing mogelijks zouden kunnen bevorderen en verduidelijken we dat zo’n proces zijn tijd zal vragen.
Alhoewel het spreekwoord zegt “als we maar gezond zijn” is het niet alleen ziekte wat mensen met hun onmacht confronteert. Meestal gaat dit gepaard met het zich hopeloos voelen. Het kan te maken hebben met tegenslagen die de welvaart bedreigen, conflicten die sociale contacten op de helling zetten of gebeurtenissen die de zin van het leven in vraag stellen. Allemaal situaties die uitmonden in het niet meer weten wat te doen. Dit maakt de toekomst onduidelijk en is vaak de bron van angst. Zo is ook vandaag de coronacrisis een bron van angst voor ons allemaal. We hebben ouders, familie, partners, kinderen en naasten die we allemaal beschermen willen.
Hoe kunnen we deze angst overwinnen? Er zijn de duidelijke instructies die ervoor moeten zorgen dat de niet kwetsbare mensen voldoende zonder al te ziek te worden de infectie doormaken terwijl we de ouderen en risicogroep zo veel mogelijk vrijwaren van ziek te worden. Door de epidemie geleidelijk te laten verlopen hopen met onze ziekenhuiscapaciteit de zware zieken te kunnen opvangen. Elke angst gewend echter, hoe langer we volhouden, ons aan de sociale distantie houden en veel handen wassen zal het onrustgevoel geleidelijk wegebben. En als de cijfers dan nog wat gunstig evolueren zullen we er wat vertrouwen in krijgen. Nu al vertellen mensen dat ze meer van de rust kunnen genieten, dat ze tijd hebben om eens wat anders te doen en sociale media wordt overspoeld van creatieve filmpjes om de wachten te veraangenamen.
Geduldig kunnen wachten wordt zo als vaardigheid aangewend.
In mijn praktijk brengen mensen vaak lange tijd door in mijn wachtzaal. Als flauw excuus voor mijn rampzalige timemanagement zeg ik hen dat dit een oefening is voor de eerste vaardigheid in het leren omgaan met onmacht. Omdat mijn directie en mijn collega’s mij niet al te veel een hufter zouden vinden hang ik geen poster in de wachtzaal met het opschrift: “ De therapie begint hier”. Maar ik vertel het wel, met een knipoog, omdat het inderdaad belangrijk is dat mensen zouden leren dat wat onoverkomelijk lijkt vaak verdwijnt door te kunnen wachten.
“Geduld wordt altijd beloond”;
Omgaan met onmacht is iets als vechten tegen de bierkaai. We verlangen het liefst naar een snelle oplossing om gered te worden. Geduldig wachten op betere tijden lijkt zo fatalistisch. En toch kan de tijd vele wonden helen. Een goede vroedkundige weet rustig te wachten om een voorspoedige, spontane bevalling te begeleiden zonder te willen forceren. Het is in onze westerse cultuur niet vanzelfsprekend om de kunst van het oordeelkundig wachten als vaardigheid te ontwikkelen. Er is veel meer kans dat vanuit een reflexmatig handelen de inzet nog vergroot wordt. We gaan nog harder werken, er nog meer geld er tegenaan gooien, “waar een wil is een weg”. Maar het zou geen onmacht zijn als het nu net alle moeite die men zich getroost niet langer baten mag. Zo ontstaat de uitputting, de hoofdpijn en de chronische aandoening die geen of onvoldoende medische verklaring vindt. Menig sterveling geraakt ervan aan de fles om zich te verdoven met zogenaamde geestrijke dranken en om niet meer te moeten voelen. De geestelijke vermogens gaan er echter op achteruit en hoe meer men probeert eraan te ontsnappen hoe meer men in een tunnelvisie terecht komt en men vooral steeds meer dorst krijgt… naar rust, maar daar is men zich zelden voldoende bewust van.
Door rustig af te wachten ontstaat er ruimte om zich af te leiden van het onoplosbare zodat dit de werkelijkheid niet gaat overheersen en er voldoende tijd over blijft om van andere aangename momenten te kunnen blijven genieten. Dat is de beloning die geduldig kunnen afwachten in zich meedraagt. We horen reeds langs meerdere kanalen: hoe de rust ons ook deugd doet, het ons aanzet terug te plooien op die dingen die er echt toe doen, voelen wat het doet als de drukte van een drukke sociale agenda wegvalt, hobby’s van de kinderen, van jezelf, … Hoe het je kan doen genieten van rust; muziek, een warm bad, de zon, een goed boek, een diepgaand gesprek, een wandeling en de natuur en de verwondering aldaar, …
“Hebt U even tijd? De tijd die ik heb is het gebeuren tussen mijn geboorte en het moment dat ik gestorven ben.”
Het is Joke Hermsen die uitvoerig het verschil tussen de chronologische tijd en de tijdsbeleving behandelt in haar zeer leesbare werken “Stil de tijd” en “Kairos”. In een beleven van de tijd die geen bepaalde duur kent, zoals in dagdromen, volledig geconcentreerd zijn op iets, intens opdoen van indrukken en diens meer lijkt het alsof de tijd heeft stilgestaan. Meestal is men dan ook verbaast dat er zoveel minuten intussen zijn weggetikt zonder dat het opgemerkt werd. Het is juist in die momenten dat men “niets kan doen” dat er een omslag kan gemaakt worden naar “niets hoeven te doen”. In plaats van machteloos te voelen wordt de autonomie herwonnen om van het lijdzaam wachten iets zinvols te maken. Het is vaak op zo’n moment dat er goede inval komt, of een troostende gedachte voorbij huppelt, of zelfs een moment van geluk oplicht in de donkerte van de hopeloze ziel.
De vaardigheid van geduld kunnen hebben heeft grotendeels te maken met deze autonomie. Ik zie dat er in mijn wachtzaal verdiept wordt in boeken, breiwerk, voor zich uit staren, genieten van de rust en vaak ook een vriendelijk praatje met zij die hetzelfde lot zijn toebedeeld. Het gaat zelfs zo ver dat ook wel eens iemand extra vroeg komt om langer te kunnen wachten, tot rust te komen of te ontsnappen aan de drukte van het bestaan. Ik denk dat dit vergelijkbaar is als met wachten bij de kapper. Het wachten wordt als het ware een stukje vrije tijd. Zelfs bij het wachten op de dood; eigenlijk begint dit bij de geboorte. De hele levenstijd is een periode die ons de mogelijkheid biedt deze vrijelijk in te vullen. Vooral de manier waarop. Hoe we omgaan met de tijd dat we vertoeven in de werkelijkheid waarin we zijn terecht gekomen. Als we dit naar best vermogen zo veel als mogelijk autonoom hebben kunnen verwezenlijken blikken we ten lange laatste terug op een zinvol bestaan.
“Alles komt op tijd als men wachten kan; behalve als je op hulp moet wachten”
Geduld kunnen hebben mag niet verward worden met fatalisme of nihilisme. Het is eerder een deskundig of alert wachten dat niet verhinderd in te grijpen als het nodig is. Als er gevaar is moet men steeds actie ondernemen om de veiligheid te herstellen. Men moet zich wel vergewissen of een goedbedoelde handeling eventueel niet het gevaar verergert of een ander zo mogelijk groter probleem veroorzaakt.
In plaats van fatalisme beschikken we over een alternatief: afstand nemen, verhelderen en afwachten tot er zich nieuwe mogelijkheden aanbieden. Naarmate het lukt emotioneel afstand te nemen, zal de realiteit duidelijker worden. Dan pas kan ook de verschrikkelijke werkelijkheid verwerkt worden. Dan pas groeit de mogelijkheid voor andere strategieën.
Als iemand je om hulp smeekt helpt het niet te denken: “tja wat doet het ertoe, ik kan daar toch niets aan doen” en ons aldus achter een wereldrelativerend nihilisme te verschuilen. Vaak is dat niet gemakkelijk maar wie zijn verantwoordelijkheid, ook naar de wereld die elk van ons omringt toe, neemt heeft zich achteraf niks te verwijten en is in het reine met zichzelf.
VEEL MOED, OPTIMISME EN STERKTE!
Dr. Dirk Peeters
Liaisonpsychiatrie
Diensthoofd D-Dienst
St. Jozef-Malle Ziekenhuis